Ιστορία

     Η ιστορία του Καστελόριζου πηγαίνει πίσω στους νεολιθικούς χρόνους. Οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν οι Πελασγοί όπως διάφορα ευρήματα και οι καταστροφές των οχυρώσεων δείχνουν. Ονομάστηκε Μεγίστη από τον άποικο Megisteus. Αργότερα ονομάστηκε Καστελόριζο από το ιταλικό όνομα "Castello Rosso" που σημαίνει ο κόκκινος βράχος, λόγω του χρώματος των βράχων που χτίστηκε το κάστρο του.

     Η μοίρα του Καστελόριζου ήταν η ίδια με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Μετά την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, σκλαβώθηκε από τους Βενετούς και το Γενοβέζους και τελικά πωλήθηκε στους ιππότες της Ρόδου. Το 1523 έπεσε στους Τούρκους παρά τις ισχυρές οχυρώσεις του αλλά οι κάτοικοί του εξασφάλισαν μερικά ειδικά προνόμια αλλά ήταν κάτω από το φόρο στο σουλτάνο. Όταν η ελληνική επανάσταση του 1821 εκδηλώθηκε, το νησί απολάμβανε μεγάλη εμπορική και οικονομική ευημερία. Είχε έναν μεγάλο αριθμό σκαφών τα οποία και πρόσφερε στην επανάσταση.

   Το 1830 περιήλθε στην κατοχή των Τούρκων πάλι σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Λονδίνου. Το 1913 οι κάτοικοι επαναστάτησαν ενάντια στους τύραννους και το 1915, κατά τη διάρκεια του 1ου παγκόσμιου πολέμου, το Καστελόριζο περιήλθε στους Γάλλους, που το χρησιμοποίησαν ως ναυτική βάση. Το 1920 το παραχώρησαν στους Ιταλούς που το κατέλαβαν μέχρι το τέλος του 1ου παγκόσμιου πολέμου. Ενσωματώθηκε τελικά στο ελληνικό κράτος την 7η Μαρτίου του 1948 μαζί με το υπόλοιπα Δωδεκάνησα.

    Τα διώροφα νεοκλασικά σπίτια με τα ξύλινα μπαλκόνια στην προκυμαία και οι μεγαλοπρεπείς θόλοι των εκκλησιών πιστοποιούν την προηγούμενη ευημερία του νησιού. Οι φωτογραφίες στο αρχαιολογικό μουσείο θα σας δείξουν πόσες εκατοντάδες των σπιτιών υπήρξαν. Τα περισσότερα από αυτά καταστράφηκαν από τις βόμβες στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο.